top of page

LGBTQ+ 

ταινίες

Snapinsta.app_346676557_1437877720371782_2785236059691990300_n_1080.jpg

Το ποιητικό “I Can See The Sun but I Can't Feel It Yet”  σε σκηνοθεσία του ακτιβιστή - queer καλλιτέχνη και drag performance απο το Ανατολικό Λονδίνο Joseph Wilson που μας συστήνει  η Marina Abramović “ Το έργο του εξερευνά αφηγήσεις LGBTQ+, αντλώντας έμπνευση από τις δικές του εμπειρίες, καθώς και τεκμηριώνοντας τους ανθρώπους και τα μέρη γύρω του, ενισχύοντας τις φωνές τους και γιορτάζοντας τις ιστορίες τους μέσα από την τέχνη του”

Our Males and Females

σκην. Ahmad Alyaseer

Snapinsta.app_347085815_985045556242155_80334819916691954_n_1080.jpg

“Αυτό που μας ενέπνευσε να γράψουμε την ταινία είναι η Μπούση, μια τρανς γυναίκα από την αραβική περιοχή. Η ιστορία της ήταν εξαιρετικά συγκινητική. Η Μπούση πέρασε όλη της τη ζωή αναζητώντας την έγκριση και την αποδοχή από την οικογένειά της, τους φίλους και την ευρύτερη κοινότητα. Παρόλο που έλαβε νομική έγκριση για μετάβαση, δεν μπόρεσε ποτέ να λάβει επίσημη αναγνώριση φύλου, γεγονός που αύξησε την ευαλωτοτητα της στις συστημικές διακρίσεις. Αναρωτηθήκαμε τι θα συνέβαινε σε ένα τρανς άτομο μετά το θάνατό του; Θα εξακολουθούσαν να επικρατούν οι διακρίσεις και η μη αποδοχή;” αναφέρει ο σκηνοθέτης.

Snapinsta.app_344793750_2535645019921248_2281484647372831219_n_1080.jpg

Η τρυφερή και ανθρώπινη ταινία μυθοπλασίας “The Cutest and Funniest Animals in the World” σε σκηνοθεσία του Βραζιλιάνου Renato Sircilli. Η ταινία συνδυάζει την προηγούμενη έρευνα του σκηνοθέτη σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους η τεχνολογία μεσολαβεί στις σχέσεις, με την επιθυμία να συνεργαστεί με χαρακτήρες πολύ μεγαλύτερους από αυτόν. Η ταινία “ερωτίζει” σώματα στα οποία συνήθως δεν δίνεται η δυνατότητα λίμπιντος ή αγάπης. Μακριά από το να είναι εξωτικά, είναι κοινά, κοντά, ικανά να δημιουργήσουν έλξη μεταξύ τους

Play House 

σκην. Xinyi Cao 

Snapinsta.app_347068170_143587651965356_307978264800560217_n_1080.jpg

“στη βιομηχανία του σεξ, δεν λείπουν τα παιχνίδια ρόλων και η ενοικίαση σώματος, κάτι που με κάνει να σκέφτομαι το όριο μεταξύ αλήθειας και ψεύδους στην καθημερινή μας ζωή και τον αντίκτυπο που άφησε η οικογένεια. Οι πρωταγωνιστές βρίσκονται στο χάσμα μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας σε αυτό το οικογενειακό παιχνίδι ρόλων. Άλλοτε είναι ο εαυτός τους, άλλοτε αναγκάζονται να συμπεριφέρονται σαν σύζυγος και κόρη. Κάτω από τη διαίρεση, η αρχική τους ουτοπική σχέση διαβρώνεται. Μέσα από αυτό το «παιχνιδόσπιτο», ελπίζω να μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: είναι αυτή η πατριαρχική οικογενειακή ευτυχία; Ή, το όριο γίνεται θολό και ασήμαντο στις μέρες μας;" αναφέρει για τo αντισυμβατικό φεμινιστικό φιλμ από την Κίνα η σκηνοθετιδα Xinyi Cao.

Christopher at Sea

σκην. Tom CJ Brown 

Snapinsta.app_333761676_1646299895803091_1654474728994510001_n_1080.jpg

Το “Christopher at Sea” είναι ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους μια υπερατλαντική συμπαραγωγή μεταξύ των Psyop, Miyu Productions και Temple Carrington & Brown σε σκηνοθεσία Tom CJ Brown. Η μικρού μήκους 20 λεπτών είναι ένα queer δράμα για την ταυτότητα και την αυτοανακάλυψη και έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όπου έλαβε υποψηφιότητα για το Βραβείο Venice Horizons. Η ταινία έχει παρουσιαστεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, λαμβάνοντας διακρίσεις ενώ προκρίθηκε στα 95α Όσκαρ στις επιλέξιμες ταινίες στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μικρού μήκους.

«Η ταινία χρησιμοποιεί μελοδραματικό ρεαλισμό για να εξερευνήσει την εσωτερική αναταραχή και τη λαχτάρα του πρωταγωνιστή με φόντο ένα μονότονο θαλάσσιο ταξίδι, δημιουργώντας ένταση μεταξύ της πραγματικής και μιας αυξημένης εκδοχής του πραγματικού για να ενισχύσει τα συναισθήματα – ακριβώς όπως η όπερα, που παίζει έναν ηχητικό ρόλο στην ταινία.» εξηγεί ο σκηνοθέτης

 

Νιώθοντας ότι είχε το μελόδραμα αλλά ελπίζοντας για περισσότερο ρεαλισμό, ο Μπράουν έπεισε την εταιρεία παραγωγής Psyop να τον κλείσει ως επιβάτη σε φορτηγό πλοίο για ένα ερευνητικό ταξίδι, ταξιδεύοντας 21 ημέρες από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη. «Πιθανώς μια από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου», λέει ο Μπράουν. «Αλλά το να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού και να ακούς το πρελούδιο της Πράξης 3 του «La Traviata» είναι μια ατμόσφαιρα και το ταξίδι παρέχει μια πληθώρα απαιτούμενων εμπειριών  και εικόνων αναφοράς για το έργο».

 

Ο Βρετανός σκηνοθέτης έκανε τα πρώτα του βήματα το 2007, κερδίζοντας ένα βραβείο Sundance Short Filmmaking Award με το μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων T.O.M.. Αργότερα κέρδισε δώδεκα βραβεία φεστιβάλ, από το AFI Fest έως το SXSW, με την κωμωδία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους Teeth το 2015.

bottom of page